Ketika saya tingkatan satu hingga tingkatan tiga, saya bersekolah asrama campur lelaki perempuan. Kawasan sekolah saya ni kawasan dia berbukit, dikeliling oleh kedai-kedai, perumahan dan sungai.
Jarak antara asrama lelaki dan perempuan ni dipisahkan oleh dewan makan. Takde lah besar mana pun...
Asrama kami ni tinggi tiga tingkat. Manakala dewan ditengah satu tingkat sahaja. Maka aktivi menonton perempuan boleh dikatakan seperti acara sukan harian. Nak lagi berjaya untuk skodeng, lampu koridor lelaki semuanya gelap gelita. Nak bagi orang perempuan tak nampak muka lah kalau skodeng ni.. Bijak juga, mesti kecik-kecik minum susu ibu.
| |
| dari tingkap lelaki, boleh tengok secara jelas ke dalam bilik perempuan. Nampak mata aje. |
Nak lagi berjaya upacara skodeng, ada yang sanggup bangun jam 5 pagi setiap hari. Kenapa? Nak tengok perempuan pergi jamban, kerana pe'el perempuan ni mandi lama, jadi ada antara mereka yang bangun awal untuk mandi supaya tak berebut nanti. Setiap kali pintu jamban dibuka, selama beberapa mili second itu lah peluang orang lelaki skodeng. Ya, tak sampai sesaat..
Rakan saya cerita, beliau pernah nampak orang paling lawa Fatimah tingkatan lima Jaya salin pakaian. Sampai sekarang cerita beliau skodeng Fatimah berkumandang ketika reunion sekolah.
Tak habis disitu sahaja, di surau pun orang skodeng juga.